Gibijaan sa isa ka mangulo,
Ang syudad nga ija untana payanggaon.
Sa pag-abot sa bagjo, sija milakaw,
Ang ija istorya, waya na’y kalinaw .

Ang mga katawhan naghuyat,
Sa ija tingog nga mosipyat.
Apan waya kini nipakita.
Ang syudad nagtuwuw sa ija pagbija.

Haman ang mangulo nga unta mutabang,
Sa mga tawo nga nagkinahanglan
Ang bagjo nagdaya ug dakong kalisdanan,
Apan ang mangulo ija ra gi largahan.

Ang mga tawo naghiusa bisan wayay kwarta,
Sa ilang kusog, nubarog sa kalisdanan
Ang ilang paglaom waya maguba,
Bisan og ang mangulo nagtalikod sa ija’ng lupa.

Kini nga istorya magpabilin sa alimpatakan,
Nga ang syudad, magapangita og tinuod nga alagad.
Kay ang mangulo nga mohawa sa kasakit,
Waya’y ayo ,nag hatag ug kangitngit.

Sa bagjo, gajud nadiskubre ang kamatuoran,
Nga ang kusog sa katawhan mao ang tinuod na kaajohan.
Gibijaan man sa mangulo ang syudad ,
Apan ang mga tawo na gajud nibalibad.