Usa na kasemana ang milabay ug dili malikayan ni Pening nga mapansin ang kausaban sa seaman nga bana sukad kini miuli. Agresibo na kini sa kama. Taas na og resistensya.
    "Mas kusgan na lagi ka karon," ingon ni Pening.
    "Mao?" Mitubag ang bana.
    "Oo, dili man ka ana sauna." 
    Nalipay si Pening sa kabag-uhan sa iyang bana. Nangutana siya unsay hinungdan niini. Naintriga siya, nganong mi-abtik na ang linihokan sa bana, nganong dugay na man kini maluya. Exercise? Vitamins?

    "Tungod siguro ni sa okra, Day." 
    "Okra?" Nagduda si Pening basin gikomedyahan ra siya sa iyang bana.
    "Kung nakamatikud ka, sigi ko'g kaon og okra, adlaw-adlaw. Tambag ni sa among SIKAN MIT. ipiktibo diay?"

    Pagkaugma, nakamata ang seaman alas singko midya sa buntag nga wala si Pening sa kiliran. Mibangon siya og gilibot ang tibuok balay pagpangita sa asawa. Wala. Wala pud ang cellphone ni Pening. Gi-text sa seaman si Pening.
    "Naa kos merkado," ang reply ni Pening.
    Nangapi na lang intawon ang seaman ug midesisyon nga huwaton si Pening. Alas siete na si Pening miabot. 
    "Unsa man diay imong gipamalit?" 
    "Okra ra," ingon ni Pening.
    "Kasayo pud!?" Mialma ang seaman.
    "Lisud na, kung mahutdan ta og okra," tubag ni Pening.

THE END