I am making a bird collection poetry, and I love to heaer your thoughts about this poem.

Ang Adarna

Wala na’y nakadumdom sa tibuok nga awiton,
kon dili kadtong takna nga siya mitutok
sa bintana, atubang sa kabukiran.

Ug kon siya pangutan-on
mahitungod sa kahulogan sa kanta,
ang iyang tubag mao ra gyud ang: paminawa—

Samtang nikasikas ang huyuhoy
sa iyang puti nga buhok, susama
sa mga dahon sa narra— paminawa.

Samtang nilublob sa dughan
ang tingog, murag kabaw sa tunaan,
sa landong sa dakong punuan— paminawa.

Samtang nikupot ang iyang kamot,
murag pisi sa mag-uuma nga gihikot
sa ilong sa kabaw nga gitigway.

Sa salog nga kawayan,
naminaw ko ug naghinumdom
kay sa dihang nahuman ang awiton

lakip usab ang pinulongan—
nga susama sa ulan sa Hunyo,
mingbalik ngadto sa yuta.